قرآن کریم برای معرفی شخصیتهای الهی گاهی نام آنها را ذکر میکند و گاهی ویژگیها را یادآور میشود، بدون ذکر نام آنها.
همان گونه که از میان صدو بیست و چهار هزار پیامبر الهی تنها نام حدود بیست و پنج نفر از آنها در قرآن آمده، و نام دیگر پیامبران در قرآن نیامده است، و همان گونه که نام هیچ یک از امامان معصوم(علیهم السلام)در قرآن نیامده، نام مبارک امام زمان (علیه السلام) هم در قرآن نیامده است: از میان چهارده معصوم تنها نام پیامبر (محمد (صلی الله علیه وآله وسلم)) چهار بار در قرآن آمده است.
اگر بنا بود نام امامی در قرآن بیاید، آمدن نام حضرت علی (علیه السلام) سزاوار بود. علت اصلی این که خداوند سبحان در قرآن کریم نام امامان معصوم(علیهم السلام)را ذکر نکرده است، خودش بهتر میداند، و شاید یکی از علتهای آن جلوگیری از تحریف قرآن باشد. در عین حال که اسامی ائمه(علیهم السلام)در قرآن نیامده است، آیات فراوانی در خصوص حضرت علی (علیه السلام)، امام زمان (علیه السلام) و دیگر ائمه وجود دارد، که این آیات همراه با احادیثی که در تفسیر و تبیین آنها وارد شده است، شخصیت امامان معصوم(علیهم السلام)را معرفی میکند، مانند آیات تبلیغ سورهی مائده، آیه 67. اکمال دین سورهی مائده، آیه 3. ولایت سورهی مائده، آیه 55. مباهله سورهی آل عمران، آیه 61. تطهیر سورهی احزاب، آیه 33. سورهی هل اتی و...
تشکیل حکومت جهانی که بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) خواهد بود. در آیات قرآن مطرح شده است.
آیاتی از سورهی توبه از وصف گسترش اسلام در سطح جهان نوید میدهد: سورهی توبه، آیه 3 و سوره صف، آیه 9. مضمون این آیه که پیشگویی گسترش و همه جانبهی اسلام در سطح جهان است، هنوز تحقق نیافته است، و وعدهی الهی صدق است و من اصدق من ا... حدیثنا، نساء / 87. و این در زمان حکومت جهانی حضرت مهدی (علیه السلام) تحقق خواهد یافت.
خداوند سبحان در آیهی دیگری میفرماید: (انبیاء / 105.) (ما پس از ذکر، در زبور نوشتیم که بندگان شایستهی من وارث زمین خواهند بود.)
وعدهی مندرج در این آیه هم هنوز تحقق نیافته، و این وعده اشاره به تشکیل حکومت جهانی حضرت مهدی (علیه السلام)است. آیات دیگری هم پیرامون حکومت جهانی امام زمان (علیه السلام) در قرآن هست، مانند آیه 55 / نور و آیه 5 / قصص.
و بلاخره خواهد آمد آنكه شفیع بلا واسطه درگاه غافر است. چه آمدن با شكوهی كه من افتاده در منجلاب، كه بوی تعفنم خودم را نیز آزار میدهد، امیدوار. چه آمدن به موقعی، كه انسانهای افتاده در عصر مدرنیسم، سخت به كشفش نیازمند، وچه آمدن كیمیا واری كه انسانهای ماشینی مسخ شده، در وادی خسران و زیانكاری، نیك نیازمند تعمیر و برگرداندن به عهد بوق وحجر، عهد صفا و یكرنگی، عهد وفا و پیمان، عهد صلح و دیگر خواهی، نفی خودپسندی، عهد نوع دوستی و بشریت دوستی، كه: " بنی آدم اعضا یكدیگرند كه در آفرینش ز یك گوهرند چو عضوی بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار وچه آمدن آرامش بخشی كه "الا الذین آمنو و عملو الصالحات و تواصو باالحق و تواصو باالصبر " در میان این عصر لجن و انسانهای پیشرفته بیدین و قید ویا متحجر زبان نفهم، با داروی صبر و تمسك به حق، وصالت را به شیرینی دكان حلوایی لمس خواهند كرد كه دیگر كار از چشیدن گذشته است از بس تلخكامی به دهن كه چه عرض كنم از سر هم بالاتر زده. امروز همه چهرهها گرد آلود یاس و ناامیدی اند، گیجی و سرگشتگی، ردای نازیبای تن انسانهاست، تنفر از هم نوع و پناه بردن به حیوان برای همدم و همراهی، نشانه تنهایی آشكار انسانهاست.
امروز بیش از هر زمان دیگر، نیازمند آب زلال و گوارای دوستی و محبتیم، نیازمند انسان خدا گونه ایم، نازمند دست بت شكن ابراهیمیم، نیازمند دست مشعشع موسی ایم، نیازمند نفس مسیحایی عیسی ایم، نیازمند زبان حقگوی عیسی ایم، نیازمند و تشنهتر و مستسقیتر شبه محمدیم، تشنه " خلق العظیم " گونه محمدیم، نیازمند اسوه زنده حسنه ایم، نیازمند انسان كامل كننده اخلاقیم و در یك كلام نیازمند كامل كننده ال محمدیم. واین شرح حال ما بود و اما تو یا مهدی(ع)، واما تو باید بیایی كه از جنس نوری و منتظر ظهور، باید بیایی كه تویی تفسیر عشقهای ناتمامم، وتویی گره گشای عقدههای ناگشوده ام، و تویی جولانگاه عشق سرگشته ام، و تویی خواننده کتاب سینه ناگشوده ام، و تویی بخشایشگر گناه نابخشوده ام، و تویی آن دریایی كه منم قطره وامانده از او، كه چركین گشته ام، و تنها تویی، كه تو ماندهای و مسخ نشدهای تنا تویی كه عیارت كم نشده، تو ماندهای كه معیار تمام انسانیت باشی، و تو ماندهای كه امید بماند، وتوماندهای كه بن بست نابود شود. و آغا بیا که این من و منمها ارزش ماندن ندارند، و تو بمان و سكان عشق را هدایت كن، و امید انسان مدرن سرگشته باش.
نویسنده: بهزاد اویسی
سرمقالۀ شماره 77 روزنامۀ چراغ
شنبه اول سرطان/ تیر ماه 1392
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/206